آنکه قصد خوشبختی دارد

در را میکوبد و فقط آنکه عشق میورزد در را باز خواهد دید

اى خداى بزرگ وبزرگوار، اى مهربان وبخشنده: اى شنونده دعاها، اى بخشنده نیکى ها، بر محمد وآلش درود بفرست:

 وخیر دنیا وآخرت را از من عطا فرما، آنگونه که شایسته رحمت تواست واین درد را از من دور ساز، که این درد مرا خشمگین وغمگین نموده است.

 

حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند: خداوند تبارک وتعالى مى داند که بنده اش چه مى خواهد

 هر گاه به درگاهش دعا کند، لیکن دوست دارد که حاجتها به درگاهش شرح داده شود، پس هر گاه دعا کردى حاجتت را نام ببر

 

خدایا تو حرف دلم رو میدونی

بود ورد زبان من خدایا		نجاتم ده مرا از این بلایا
همین امشب نجاتم ده الهى		شفایم ده از این حال تباهى

 خداوند مى فرماید: به عزت وجلالم سوگند، کسى که به غیرمن امیدوار باشد، امیدش را قطع مى کنم.
ونیز مى فرماید: واى بر این بنده: اوبدون اینکه ما را بخواند واز ما بخواهد نعمت هاى خود را به اوعطا نمودیم:

 آیا اگر ما را بخواند ودر خواستى نماید خواسته اش را رد مى کنیم؟

فاطمه (سلام الله علیها) گفت : اى ابوالحسن ! من از پدرم شنیدم که مى فرمود: اشک ، خشم خداوند را خاموش مى کند و قبر باغى از باغهاى

 بهشت نخواهد بود، مگر هنگامى که بنده از ترس خدا گریه کند و خداوند عزیز جبار مى داند که من با این اشکها از خوف خدا مى گریم .
على (علیه السلام) گریست . فاطمه (سلام الله علیها) از اشکهاى آن حضرت گرفته و بر چهره خود کشیده گفت : اى ابوالحسن ! اگر غمگینى

در بین امت گریه کند، خداوند آن امت را مورد بخشایش خود قرار مى دهد. پسر عمویم ! تو غمگین و محزونى و من اشک چشم تو را به

صورت مى کشم تا مشمول رحمت خدا شوم ⁽¹⁶⁶⁾.

امام رضا (علیه السلام) نیز فرمودند: هر کس با تسبیح تربت امام حسین (علیه السلام) این ذکر را بگوید: سبحان الله و الحمدلله و لاإله إلاالله و الله اکبر،

با هر دانه خداوند برای او 6000  هزار حسنه می‌نویسد و شش هزار گناه از او محو می‌کند و شش هزار درجه او را بالا می‌برد و شش هزار شفاعت برای او می‌نویسد. (4)

امام حسن (علیه السلام) مى فرماید: در شب جمعه مادرم را در محراب عبادتش دیدم، همواره در رکوع و سجود بود تا سفیده ى سحر دمیده شد مى شنیدم

که نام مؤمنین و مؤمنات را به زبان مى آورد و براى آنها دعا مى کرد، ولى براى خودش هیچ دعا نکرد، گفتم: اى مادر، براى خود مانند دیگران دعا نکردى؟، در پاسخ فرمود: اى پسرم،اَلْجارُ ثُمَّ الدَارُ:

«نخست همسایه، بعد خانه».

روایت شده: هنگامى که آن حضرت در محراب عبادتش به عبادت مى ایستاد، نور او براى اهل آسمان مى درخشید، چنانکه نور ستارگان براى اهل زمین مى درخشد.

دعائی که پدرم رسول خدا آن را به من آموخته است تا هر صبح و شام بخوانم .

اظهار داشتم : ای سرورم ! آیا آن را به من تعلیم می نمائی ؟

حضرت فرمود: هرگاه خواستی تب و ناراحتی تو برطرف گردد، این دعا را بخوان :

نُّورَ مِنَ النُّورِ، اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذی خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ، وَ اءنْزَلَ النُّورَ عَلیَ الطُّورِ، فی کِتابٍ مَسْطُورٍ، فی رِقٍّ مَنْشُورٍ، بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ، عَلی نَبیٍّ مَحْبُورٍ،

اَلْحَمْدُلِلّهِ الّذی هُوَ بِالْعِزِّ مَذْکُورٌ، وَ بِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ، وَ عَلیَ السَّراءِ وَ الضَّراءِ مَشْکُورٌ، وَ صَلَّی اللّهُ عَلی سَیِّدن ا مُحَمّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ.))

 

سلمان فارسی گوید: من این دعا را به بیش از هزار نفر از اهالی مدینه و مکّه که مبتلا به تب شدید بودند تعلیم نمودم (17) و به برکت این دعا و لطف خداوند، جملگی شفا یافتند.(18)

 

 حقیر گوید: شفا گرفتن برای امراض و دردها به وسیله دعاها نیاز حتمی به ایمانی راسخ و عقیده‌ای کامل دارد، ضمناً شاهد احوال چندین کودک و بزرگ‌سال بوده‌ام که به وسیله و برکت همین دعا شفا یافته‌اند.

عروس بی همت

اشراف عرب دختران خود را به کسانی می دادند که در قبیله و قدرت و زر و زور مثل آنها باشند. روی این عادت دیرینه،

 اشراف و بزرگانی اصرار داشتند که با دختر گرامی پیامبر، فاطمه علیهاالسلام ازدواج کنند؛ غافل از آنکه این دختر با همه دختران

دیگر فرق داشته و به موجب آیه مباهله مقام بلندی دارد. فاطمه علیهاالسلام به تصریح آیه تطهیر معصوم بود و شوهری جز معصوم

 نمی توانست داشته باشد؛ از این رو، پیامبر از طرف خدا مأمور بود که در پاسخ خواستگاران بگوید ازدواج فاطمه باید به فرمان خدا صورت گیرد.

سفارش اسلام در ازدواج، توجه به هم شأنی عروس و داماد است، و یکی از مهم ترین موارد هم شأنی، هم ترازی در ایمان و اسلام است.

در جریان ازدواج حضرت فاطمه علیهاالسلام نیز افراد زیادی خواهان ازدواج با ایشان بودند؛ کسانی که از جایگاه اجتماعی یا اقتصادی بالایی

برخوردار بودند، ولی همه آنها با جواب رد روبرو شد. تقدیر الهی برای فاطمه علیهاالسلام برتر از آن بود که فکرهای مادی می انگاشتند.

اصحاب پیامبر فهمیده بودند که جریان ازدواج فاطمه علیهاالسلام آسان نیست و هر فردی نمی تواند با او ازدواج کند؛ هرچند جایگاه مادی

و اجتماعی بالایی داشته باشد. شوهر فاطمه علیهاالسلام باید شخصیتی باشد که از نظر کمالات معنوی و سجایای اخلاقی، پشت سر

 پیامبر بوده و چنین فردی کسی نبود غیر از علی بن ابی طالب علیه السلام ، همراه همیشه پیامبر صلی الله علیه و آله

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله ماجرای خواستگاری پسر عموی خویش، امام علی علیه السلام را برای دخترش بازگو کرد و فرمود:

«دختر عزیزم! تو علی را خوب می شناسی و به سابقه ایمان و خویشاوندی و فضیلت و پارسایی او آگاهی داری. من همیشه آرزو داشتم تو را خوشبخت کنم

و به عقد کسی درآورم که بهترین مرد روی زمین است. آیا راضی هستی همسر علی باشی؟»

فضای اتاق لحظاتی غرق در سکوت بود؛ سکوت از سر حیا. فاطمه خاموش ماند و چیزی نگفت. نغمه تکبیر پیامبر بلند شد: «اللّه اکبر! فاطمه راضی است. سکوت او نشانه رضایت اوست».

واکنش فاطمه علیهاالسلام در برابر خواستگاران قبلی، برگرداندن چهره و اظهار ناراحتی بود، اما این بار با سکوت خود صد سخن گفت و روی خود را هم بر نگرداند.

آن حضرت صلی الله علیه و آله نزد علی علیه السلام که در انتظار پاسخ بود برگشت و رضایت فاطمه علیهاالسلام را خبر داد.

 

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله ازدواج دخترش را به ساده ترین و راحت ترین شیوه انجام داد تا برای همه جوانانی که در آستانه زندگی مشترک هستند،

سرمشق نیکویی باقی بماند. مهریه پانصد درهمی برای فاطمه علیهاالسلام مهتر زنان نیز، به همین هدف صورت گرفت.

در روایات، افزون بر این مهریه که جنبه مادی و مالی دارد، مهریه های معنوی دیگری نیز برای آن بانوی بزرگ گفته شده است. در روایتی می خوانیم که حضرت زهرا علیهاالسلام

از پدر تقاضا کرد که آن حضرت از خدا بخواهند تا مهریه اش را شفاعت از مسلمانان گناهکار قرار دهد. این خواسته حضرت مستجاب شد و فاطمه علیهاالسلام شفیع و واسطه بخشش گناهکاران قرار گرفت.