مریم یک باد یک طوفان غم انگیز ناگهان تو را از صحنه چشمانم پاک کرد دراینجا نبودی در عرصه دیگر سیر می کردی.صدای قدمهایت آرام آرام در گوشم تکرار می شد ولی اکنون رو به خاموشی گذاشته دلم را التهاب شدیدی گرفته . دستانم می لرزد.لرزشی همچون زلزله خاموشی

 که تمام خانه های احساس را ویران می کند . ناقوس های قلبم به صدا در می آیند و آوای نبودن تورا در گوشم فریاد می زنند.باد زوزه کشان از کنارم می گذرد .آری او موفق شده امیدم از زندگی جدا کند و به نقطه نا معلومی که احساسم به آنجا راهی ندارد ببرد.قلم کار دلم نامت را بر دیوار سکوت حک می کند .و آواز عشق را برای دوری از تو می نوازد.بار دگر صدایت در گوشم فریاد می زند . که یک نفر یه جایی هنوز تو یادش اسم تو هست. (دلم تنگ