امام حسن (علیه السلام) مى فرماید: در شب جمعه مادرم را در محراب عبادتش دیدم، همواره در رکوع و سجود بود تا سفیده ى سحر دمیده شد مى شنیدم

که نام مؤمنین و مؤمنات را به زبان مى آورد و براى آنها دعا مى کرد، ولى براى خودش هیچ دعا نکرد، گفتم: اى مادر، براى خود مانند دیگران دعا نکردى؟، در پاسخ فرمود: اى پسرم،اَلْجارُ ثُمَّ الدَارُ:

«نخست همسایه، بعد خانه».

روایت شده: هنگامى که آن حضرت در محراب عبادتش به عبادت مى ایستاد، نور او براى اهل آسمان مى درخشید، چنانکه نور ستارگان براى اهل زمین مى درخشد.

دعائی که پدرم رسول خدا آن را به من آموخته است تا هر صبح و شام بخوانم .

اظهار داشتم : ای سرورم ! آیا آن را به من تعلیم می نمائی ؟

حضرت فرمود: هرگاه خواستی تب و ناراحتی تو برطرف گردد، این دعا را بخوان :

نُّورَ مِنَ النُّورِ، اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذی خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ، وَ اءنْزَلَ النُّورَ عَلیَ الطُّورِ، فی کِتابٍ مَسْطُورٍ، فی رِقٍّ مَنْشُورٍ، بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ، عَلی نَبیٍّ مَحْبُورٍ،

اَلْحَمْدُلِلّهِ الّذی هُوَ بِالْعِزِّ مَذْکُورٌ، وَ بِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ، وَ عَلیَ السَّراءِ وَ الضَّراءِ مَشْکُورٌ، وَ صَلَّی اللّهُ عَلی سَیِّدن ا مُحَمّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ.))

 

سلمان فارسی گوید: من این دعا را به بیش از هزار نفر از اهالی مدینه و مکّه که مبتلا به تب شدید بودند تعلیم نمودم (17) و به برکت این دعا و لطف خداوند، جملگی شفا یافتند.(18)

 

 حقیر گوید: شفا گرفتن برای امراض و دردها به وسیله دعاها نیاز حتمی به ایمانی راسخ و عقیده‌ای کامل دارد، ضمناً شاهد احوال چندین کودک و بزرگ‌سال بوده‌ام که به وسیله و برکت همین دعا شفا یافته‌اند.